මට විතරද දුක දැනෙන්නේ

හැමදාම හඬන සිත හදන්න ඔබ ළඟ නැනේ...
කවුරුත් එපා ඔබ හැරුනම දැනුනාවේ...
ඉස්සර වගේ හීනෙන්වත් දැන් එන්නැනේ...
මට විතරද දුක දැනෙන්නේ මන් දන්නැනේ...

සඳ මඩලට උපමාකර කවි ලියු කාලේ ...
කාගේත් දුක දැනුනා හිතක් ඔබ සතු වුයේ...
කදුළු බලා ඔබ අද මට හිනැහෙනවානේ...
ඔබවම සිත පතන කරුණ මං දන්නැනේ...

නෙතු තෙමුනා මගේ මතකෙට ඔබ එන ගානේ...
තාම හිතේ ඔබ ඇරුනම කව්රුත් නැනේ...
අද නැතිමුත් ළඟ සිටිදා හිත හැදුවානේ...
හිත මේ තරමට අසරණ ඔබ හින්දනේ...

මගේ සිත් අහසම

දුර ඇත වලාවක...

පිපුණු තරුවක්ව හිඳ...

බලා සිටියෙමි මම...

සඳ දෙසම...

මගේ සිත් අහසම...

එකලු කලේ...

නුඹ නිසාවෙන්...

සිත පුරා රැදුණු...

සතුට විඳ ගනිමින්...

සැමදා ඔබ ළඟ සිටිමි...

ඔබගේ ආදරයේ උණුසුම...

සැමදා මා හට ලැබේ කියා...

මගේ ආදර නංගි,..

පැතුම් මලක් පිපෙන තුරා...

නොපැතුව මල් පතනු එපා....

පැතූ මලෙන් පිටතට ඔබ...

කිසි දවසක යන්න එපා...

කෙනෙකුට පිදු ඔබේ හදවත...

තව කෙනෙකුට දෙන්න එපා...

මෙතුන් ලොවේ වසනතුරා...

කෙනෙකුට දුක් දෙන්න එපා...

සරා සඳ....

මහද මුලා වී ගිය සඳ...
කිමද නැගුනේසරා සඳ...
මහද අදුර දුරැලන්නද
නැගුනේ සරා සඳ...

තටු තිබුනට ඉගිල්ලෙන්න..
සිත නම් නෑ මට ඉවත යන්න...
ආදරයට පණ පොවන්න..
නැවතත් මට වරම් දෙන්න..